Umut her zaman vardır

Öncelikle selam!

Ben 15 yaşındayım ve bence yaşımdan büyük problemlerim var.Kimin yokki, ama benim problemim 1'den fazla Once 11 yaşımda felan pmo bağımlılıgına yakalandım, ilk kez orgazm oldum.Sonraa 12 13 yaşa kadar oyun pmo bağımlılıgı depresyonalar felanla gecdi.Ama sorun değil halledecik.Ve derken  bağımlılık fazla artdı günde 3 keder yapmaya başladım ve cogu zaman depresyondaydım ve babam artık benimde çalişmam gerekdigini soyledi ve montaz yaparak para kazanmaya başladım başlarda güzeldi yani kendi paramı kazanıyordum.Ama sonra okumaya ilgi duymaya başladım hemde mükkemel bir ilgi.Ama benim ülkemde bilgiye değilde paraya önem veriyorlardı yani bana öyle dediler ama bu okuma isteğimi düşürmeye yetmedi.Biliyordum okuyunca güzel bir şey olacagını biliyordum yani.Ve sonra zorluklar gelmeye başladi (daha yaşım 14 haa bu arada) ailemin maddi hali biraz düşüktü ve babam bana kendi paranı kazan derdi.Ve kendimi aileme yük olarak gürmeye başladım öyle böyle değıl haa bayagı bilmem kaç kere intihar girişiminde bulundum bir kaç kere başaryordum, yani çok az kalmıştı.Neyse sonra, bende çalışmaya zaman ayırdım ama, kitap okumak en önce geliyordu benim için.Sonra para biriltirdim ve kursa yazılmak istedim ama maddi durumum düşük oldugu için olmadı.Olsun dedim ben kendi başımada öğrenirim dedim ve 4 sınıf matematik kitabi indirdim ve şu an 6 sınıfdayım,Bu aralıkda babamın annemi aldatdıgını öğrendim ve bunu kimseye söyleyemedim ama artık sizde biliyorsunuz.Ve sonra babam işden gelince cogunlukda benle çok ilgilenmezdi telefonu alır ve akşama kadar onunla oynardı.Sonra aile içinde para sorunları oldu kavgalar felan bu arada hepsini duyuyorum ve görüyorum ha 🙂 bu bir insanı ne kadar üzer bilmem ama bende bir sorun oldu kendimi daha fazla aileme dert olarak görüyordum bunun yanında kitap okuayarak zaman geçiryorum ama ben çalıimayıncada içimde kendimden nefter ediyordum hemde çok fazla.Sonra babamdan nefret etmeye başladım ama yine kendimi suçlu hissetdim ben zaten biraz asosyalim suçu hep kendimden ararım.Ve hayyaler her insan gibi benimde hayyalerim var oda:Okul açmak istiyorum çocukların maddi durumuna göre para almak istiyorum ve bununla birlikte çocuklara zengin fakir fark etmez aynı bilii alacaklar ama aynı parayı vermeyecekler..Keşke benimde bunun gibi bir şansım olsaydı.Ve Türkiyeye gidip okuyucam,çünkü burada okumak değil, paran olmak asıl mesele.Neyse okular açıldı ve ben fazla yogun olmaya başladim dersler sonra çalışmak kitap okumak spor felan zor geliyor.Şu an o dönemdeyim.Ve pmo bağımlılıgımında 4 günlük seriye ulaştım.Neyse şidili bu kadar....

Sonuna kadar okuyup bana zaman ayıranlara çok çok teşşekürler

Belkş bir gün bunları hatırlayıp gülücem

Ya-da o güne gelmeden ölücem

Evet biraz karamsarım ama savaşmayıda severşm zorluk güzeldir tecrübe kazandırır 😉 😊